Omdat Ubunlog een blog over Ubuntu is, zou het in eerste instantie niet verrassend moeten zijn als Snap het meest besproken type pakket van de volgende generatie is. Canonical lanceerde dit nieuwe type pakket in 2015 en implementeerde het in Ubuntu met de komst van Ubuntu 16.04 LTS. Iets minder lang geleden, hoewel ze maanden eerder uitkwamen, zijn we ook over de pakketten begonnen te praten Flatpak en vandaag gaan we praten over de AppImage, van de goede en de slechte van dit derde type nieuwe generatie pakketten.
Het eerste dat we moeten zeggen is dat AppImage een type pakket is dat weinig nieuws heeft. Ze werden geboren als «klik» in 2004, dus ze zijn zo oud als Ubuntu zelf. Dat type pakket was de root van wat we vandaag kennen, hoewel het, voordat het de huidige naam kreeg, ook portableLinuxApps werd genoemd. Pas in 2013 begonnen ze AppImage te heten en tot 2018 werd hun eerste stabiele versie uitgebracht.
Het goede aan de AppImage
Alles wat je nodig hebt, zit in één pakket
Net als Snap en Flatpak bevat AppImage alles wat nodig is om een app te laten werken. Dit vermijdt het installeren van software en afhankelijkheden dat "vies" het besturingssysteem. Als een app bijvoorbeeld Java vereist, zal de AppImage dit opnemen, wat voorkomt dat compatibiliteitsproblemen een niet-ondersteunde versie gebruiken.
Ze zijn "draagbaar"
De naam portableLinuxApps had een betekenis, en dat is dat het kan worden behandeld als die Windows EXE's die het label "Portables" hebben: we kunnen de app op een USB zetten en op elke andere computer gebruiken dat draait op Linux. Om ze te starten, klikt u er met de rechtermuisknop op, gaat u naar de toestemmingsopties, markeert u ze als uitvoerbaar en start u ze door erop te dubbelklikken.
Ze hoeven niet te worden geïnstalleerd
Omdat ze niet zijn geïnstalleerd, het verwijderen ervan is net zo eenvoudig als het verplaatsen van de AppImage naar de prullenbak Het is waarschijnlijk dat de eerste keer dat we ze uitvoeren, we een bestand maken zodat de applicatie verschijnt in het startmenu van onze Linux-distributie, dus om ze volledig te elimineren, zouden we dat bestand moeten verwijderen dat is gemaakt in HOME / .local / share / applicaties U kunt ook een configuratiemap aanmaken in onze persoonlijke map die we ook moeten verwijderen als we de AppImage volledig willen "verwijderen".
Het slechte van AppImage
We zullen uw locatie zelf moeten beheren
Aangezien dit "draagbare" applicaties zijn, zullen wij degenen zijn die we zullen moeten kiezen waar we ze plaatsen Het kan een goed idee zijn om bijvoorbeeld een map in HOME of in Documenten te maken om ze allemaal te plaatsen.
Kleine problemen met snelkoppelingen
Zoals we eerder hebben uitgelegd, zijn sommige AppImage maak een snelkoppeling voor ons in HOME / .local / share / applicaties. Hier zijn twee problemen mee: ten eerste, als de snelkoppeling niet voor ons is gemaakt, kunnen we de applicatie niet zoals elke andere starten, tenzij we ons eigen .desktop-bestand maken, waarvoor we ook onze eigen afbeelding naar zijn pictogram. De tweede is precies het tegenovergestelde van de eerste: als u een snelkoppeling voor ons maakt, blijft deze in het startmenu wanneer we de AppImage verwijderen, dus we zullen naar het bovengenoemde pad moeten gaan en ze met de hand moeten verwijderen.
Hoe worden AppImage-updates uitgevoerd?
Snap-pakketten worden bijgewerkt vanuit het softwarecentrum of met het commando "sudo snap refresh APP", zonder de aanhalingstekens en het wijzigen van "APP" door de app. Flatpaks worden bijgewerkt vanuit het softwarecentrum of met het "flatpak update" -commando. Maar hoe zit het met de AppImage? Het is niet zo gemakkelijk. Er is een tool genaamd AppImageUpdate die daarvoor is ontworpen, maar het is niet het meest intuïtieve ding ter wereld. Werkelijk, het hangt er een beetje van af of de ontwikkelaar mededelingen heeft geïntroduceerd of alleen informatie aanbiedt uit het menu "Over" van een specifieke app. Dit is het geval in veel Windows- en macOS-applicaties, waar ze ons laten weten dat er een nieuwere versie is en ons aanbieden om deze te downloaden.
Zoals u kunt zien, zijn de voordelen van pakketten die alles op zich bevatten talrijk, de nadelen zijn geen tragedies. Iets meer weten over AppImage: welke heeft uw voorkeur: Snap, Flatpak of AppImage?
Met betrekking tot wat je zegt: "Het kan een goed idee zijn om een map in HOME of in Documenten te maken, ..." Ik vraag me af, aangezien je een Linux-gebruiker bent zoals je bent, is het niet bij je opgekomen om aan te bevelen de AppImage-bestanden op te slaan in de "bin" mapgebruiker (~ / bin)? Het is een lade.
Welnu, de bin-map in de gebruiker is niet dat dit de meest voorkomende zaak ter wereld is. De "gebruikersbak" is de map "toepassingen" onder "Documenten".
En ik kom hier om iets te vragen over de appimage. Ze zijn draagbaar, oké. Maar hoe zit het met alle configuratie die u genereert? waar wordt het opgeslagen? Wat gebeurt er met deze configuratie als u een update uitvoert? Persoonlijk hou ik niet van appimage.
Met vriendelijke groet,
Het zou belangrijk zijn om te onthouden dat AppImage 0 beveiligingsmaatregelen biedt en dat we volledige toegang tot ons systeem geven tot de applicaties die we downloaden, waardoor de systemen gemakkelijk worden aangevallen door virussen en anderen.
U moet heel voorzichtig zijn met het gebruik van AppImage, net zoals het een slecht idee was om software van internet te downloaden in Windows XP.
Voor mij persoonlijk eerst wat er in de repositories staat, dan snap en tenslotte flatkpak.
Het gebruikelijke: downloaden van bekende bronnen